کاوش موضوع مشروطیت

مشروطیت (به انگلیسی: constitutionalism) مجموعه‌ای از ایده‌ها، نگرش‌ها و الگوهای رفتاریِ شرح‌ و بسط‌دهندهٔ این اصل است که اقتدار حکومت برخاسته و محدود به مجموعه‌ای از قانون‌های بنیادین است. سازمان‌های سیاسی، مشروطه (به انگلیسی: constitutional) اند مادامی که دارای سازوکارهای نهادینه‌شدهٔ مهار قدرت برای پاسداری از منافع و آزادی‌های شهروندان باشند حتی شهروندانی که ممکن است در اقلیت باشند. دیوید فِلمَن دانشمند علوم سیاسی و متخصص مشروطه (قانون اساسی)، مشروطیت را چنین توصیف می‌کند: مشروطیت توصیف‌گرِ مفهومِ پیچیده‌ای است که به‌ژرفی در تجربهٔ تاریخی ریشه دوانیده است و مقاماتی را که قدرتِ حکومتی را در اختیار دارند تابعِ محدودیت‌هایِ قانونی برتر می‌کند. مشروطیت پسندیدگیِ حاکمیتِ قانون را نسبت به حاکمیتِ قضاوتِ خودکامانه یا فرمانِ مطلقِ مقاماتِ رسمی اعلام می‌کند … در نوشتارهایِ در پیوند با قانونِ عمومیِ مدرن و بنیادهایِ حکومتگری، عنصرِ مرکزیِ مفهومِ مشروطیت این چنین است که در جامعهٔ سیاسی، مقاماتِ حکومتی مجاز نیستند که هر آنچه دوست دارند را با هر روشی که می‌پسندند انجام دهند؛ آنها ناچارند به محدودیت‌هایِ قدرت و روندهایی که در قانونِ عالی و اساسیِ باهمستان (به انگلیسی: community) تعیین شده است ارج بگذارند. بنابراین می‌توان گفت که سنگِ محکِ مشروطیت، مفهومِ حکومتِ محدود تحتِ قانونی عالی‌تر می‌باشد.... بیشتر در ویکی پدیا